De eerste vraag over kennisproductiviteit in een kennismakingsgesprek
“Wat kan jij doen om onze kennisproductiviteit te verbeteren?” Deze vraag krijg ik bijna altijd als eerste voorgeschoteld als ik met iemand in gesprek ga over kennisproductiviteit. In eerste instantie had ik dan keurig mijn “elevator pitch” bij de hand, en dan gingen we daar tijdens het gesprek meestal dieper op in.
De diagnose waar kennisproductiviteit verbeterd kan worden
Dat vond ik echter niet bevredigend, en de laatste tijd experimenteer ik met manieren om de bal terug te leggen. Dit levert meestal zeer geanimeerde gesprekken op, want dan praten we meteen over de essentie van mijn toegevoegde waarde voor hun kennisproductiviteit. Namelijk wat ik kan doen in DIE organisatie of voor DIE persoon om kennis productiever in te zetten. Dan ga je ook dieper op het onderwerp in, maar veel gerichter. Zonder een goede diagnose, geen goede remedie. Dat leidt alleen maar tot het inkopen van prachtige systemen voor kennismanagement, zonder dat het onderliggende probleem zelfs maar benoemd wordt.
Een voorbeeld
Een manager van een vrij grote afdeling met zeer seniore creatievelingen zoekt naar manieren om het kennisdelen en samenwerken tussen de collega’s te verbeteren. Ze vertelt over haar afdeling, en zegt ook heel kort iets over de sfeer. Dit trekt mijn aandacht, want ze schetst een sfeer die in mijn ogen niet bevorderlijk is voor het delen van kennis. De opvatting “kennis is macht” overheerst, en men is competitief. Vervolgens vraagt ze hoe de kennis productiever ingezet kan worden, waarbij ze in eerste instantie vooral naar ICT-oplossingen kijkt. Ik vraag of er bereidheid is om naar de sfeer en de houding van de mensen te kijken. Dit gedrag wordt meestal veroorzaakt door onzekerheid over de positie (bijvoorbeeld bij reorganisaties of na fusies), of als mensen onzeker zijn over zichzelf (wat me onwaarschijnlijk leek, gezien de senioriteit van de mensen op haar afdeling). Gedrag en werksfeer zijn heel belangrijke onderdelen van kennisproductiviteit. We praten even kort over het creëren van een goede leeromgeving op het werk (zie ook mijn eerdere post over het Corporate Curriculum). Hier zal ze nog even over gaan nadenken. Overigens is de afdeling inderdaad ontstaan na een fusie tussen verschillende afdelingen.
Conclusie
Vragen genereren antwoorden, maar soms is het beter om een vraag met een wedervraag te beantwoorden. Kennisproductiviteit is niet een product, maar een proces. Als er een probleem is, dan is het belangrijk hiervan de oorzaak te vinden. Als er een goede diagnose is, dan is de kans het grootst dat de gekozen oplossing het probleem op het gebied van kennisproductiviteit ook zal oplossen. Dan wordt er maatwerk geleverd, in plaats van een kennismanagement systeem. Dit vergt echter ook veel vertrouwen en een goede samenwerking, vooral in de beginfase van een project.
Read Full Post »